top of page
Ara
Fotoğraflardan, mektuplara, karikatür çizimlerinden ses kayıtlarına kadar geniş bir temsil düzlemine yayılan Köpe Ailesi arşivi, bir aile yaşamının tehlikeye düşen sürekliliğini, yok olmaya yüz tutmuş genişliğini; gün geçtikçe değiştirilip, dönüştürülen ve nihayetinde evcilleştirilen İstiklâl Caddesi’nde, SALT Beyoğlu’nun ev sahipliğinde çok sesli olarak yeniden oluşturuyor.
Saraya yakınlığıyla bilenen Taïb’in objektifi, çok karmaşık bir dönemin ortasında, birçok yönden aydınlatıcı olsa da sultanın, sadrazamların, paşaların başını çektiği üst düzey bir sosyal yapının nispeten korunaklı kadrajından dışarı pek çıkmıyor. Arşivin doğasına içkin gelişen bu nitelik, belli bir sosyal kesimin ağırlığını hemen kabul ettirmesine rağmen, yine de Antoine’ın ses kayıtlarında eşi Emilie’nin sadece çaldığı piyanonun sesini duymamızı, ya da İstanbul ve Selanik dışında ailenin Anadolu’daki pek çok kente uzanan yaşamlarına dair ipuçlarıyla yetinmemizi açıklamakta yetersiz kalabiliyor. Dolayısıyla arşivin bu yapısı, fotoğraflarda bir fon olmanın ötesinde halkın yaşamına, kadınların, işçilerin gündelik hayattaki konumuna, toplumsal dokunun görülmeyen diğer bileşenlerine dair soruları ve merakı da beraberinde getiriyor.
bottom of page
Comments